قوانین نامگذاری یا Naming Conventions در SQL Server 2019
SQL Server مجموعه ای از قوانین (بایدها و نبایدها) را برای نام گذاری اشیاء SQL Server به نام قرارداد (convention) تعریف می کند، اما به کاربر اجازه می دهد تا سبک دلخواه خود را دنبال کند. توصیه می شود که همواره از یک قرارداد نامگذاری واحد برای همه اشیاء پایگاه داده پیروی کنید.
چرا در SQL Server از قراردادهای نامگذاری استفاده کنیم؟
پیروی از یک Naming Convention برای جداول، ستون ها و سایر اشیاء پایگاه داده مرتبط مانند views ، stored procedures ، indexes ، triggers و غیره برای موفقیت و حفظ و نگهداری یک پروژه مهم هستند. یک پایگاه داده می تواند جداول و کاربران زیادی داشته باشد که روی آن کار می کنند. با پیروی از یک قرارداد نامگذاری، می توانید زمان کمتری را برای یافتن آنچه نیاز دارید صرف کنید و این می تواند به مدیریت کارآمد پایگاه داده کمک کند.
قوانین نامگذاری اشیاء پایگاه داده SQL Server
1- نام های اشیاء پایگاه داده مانند جداول، ستون ها، stored procedures ، views و غیره می توانند شامل کاراکترهای حروفی و عددی باشند و باید با حروف الفبا یا زیر خط شروع شوند.
2- Case Sensitivity یا حساسیت به حروف بزرگ و کوچک از طریق تنظیمات دیتابیسی که شی در آن ایجاد شده است تعیین می شود. به طور پیش فرض، SQL Server به حروف بزرگ و کوچک حساس نیست.
3- هنگام نامگذاری یک شی پایگاه داده از نقل قول (quotes) اجتناب کنید.
4- از کلمات انگلیسی کامل استفاده کنید و از اختصارات استفاده نکنید.
5- نام اشیاء می تواند شامل اعداد #، $، @ باشد، اما از استفاده از آنها خودداری کنید.
5- نمادهای خاصی در ابتدای نام یک شی در SQL Server اهمیت ویژه ای دارند.
6- نامی که با علامت «at» (@) شروع می شود، همیشه یک پارامتر یا متغیر محلی را نشان می دهد و نمی تواند به عنوان نامی برای هر نوع شی دیگری استفاده شود.
7- نامی که با علامت عددی (#) شروع می شود، نشان دهنده یک جدول یا procedure موقت است.
8- یک نام با علامت عددی double (##) یک شی موقت سراسری را نشان می دهد. مایکروسافت استفاده از علامت عددی # و ## را برای شروع نام شی توصیه نمی کند.
9- برخی از نام های تابع Transact SQL با علامت های double (@) شروع می شوند. برای جلوگیری از سردرگمی، مایکروسافت توصیه می کند از نام هایی که با @ شروع می شوند استفاده نکنید.
10- نام Object نباید یک کلمه رزرو شده Transact SQL باشد. SQL Server هر دو نسخه کوچک و بزرگ کلمات رزرو شده را رزرو می کند.
11- فضاهای جاسازی شده (embedded spaces) یا کاراکترهای خاص مجاز نیستند.
12- کاراکترهای تکمیلی مجاز نیستند.
13- به برخی از رویه ها و توابع سیستمی (system procedures and functions) پیشوندهایی مانند 'sp_'،'xp_' یا 'dt_' داده می شود تا نشان دهند که آنها اشیاء سیستم هستند و باید در پایگاه داده master جستجو شوند. بنابراین بهتر است از استفاده از این پیشوندها در هنگام ایجاد اشیاء پایگاه داده خودداری کنید.
14- چند سبک متداول پذیرفته شده برای نامگذاری جدول و ستون در پایگاه داده وجود دارد که می تواند همه «حروف کوچک یا lower case» ، «حروف بزرگ یا UPPERCASE »، «Pascal Case» یا «camel Case» باشد.
15- از استفاده از فاصله بین کلمات برای نام جدول و ستون خودداری کنید زیرا به براکت نیاز دارند و اسکریپت ها و procedure ها را اشتباه می گیرند. در عوض، از خط زیر برای پیوستن چند کلمه استفاده کنید. به عنوان مثال، EMPLOYEE_SKILL ، employee_id به جای [EMPLOYEE ID]
16- اگر جدولی یک موجودیت واقعی را نشان می دهد، برای نام گذاری جدول از اسم ها استفاده کنید. مثال : EMPLOYEE ، CITY ، COUNTRY
17- نام جدول باید کمتر از 126 کاراکتر باشد.
18- برای نام جدول، می توانید از مفرد یا جمع استفاده کنید. مثال: کارمند یا کارمندان.
19- از استفاده از پیشوندهایی مانند 'tbl_' برای نام جدول خودداری کنید.
20- هنگام نامگذاری ستون ها، از اسم هایی استفاده کنید که آنچه را که در ستون ذخیره شده است را توصیف می کند. مثال : FIRST_NAME ، ADDRESS ، EMAIL ، PHONE . از استفاده از کلماتی که فقط نوع داده هستند مانند متن یا تاریخ، خودداری کنید.